Te kwiaty pokochała maleńka dziewczynka z krainy baśni Hansa Christiana Andersena – Calineczka. To właśnie one służyły jej za kołyskę i schronienie na wielkim stawie – grzybienie białe, potocznie lilie wodne czy nenufary. Uznać je można za jedne najpiękniejszych roślin wodnych. Zarówno kwiaty, jak i liście unoszą się na wodzie i delikatnie falują pod wpływem wiatru. Dzieje się tak dlatego, gdyż ich liście posiadają liczne komory powietrza w blaszce liściowej i ogonku oraz za sprawą śluzu wydzielanego przez włoski, które znajdują się na spodniej części liścia. Kwiaty te są bardzo charakterystyczne, gdyż mają ciemnozielone, owalne liście i kwiaty o mięsistych płatkach w kolorach: żółtym, różowym, białym, pomarańczowym lub czerwonym.
Kwiaty te kwitną od czerwca do września. Niestety bardzo krótko, gdyż tylko cztery dni. Ich zapach jest bardzo delikatny i miły dla otoczenia. Grzybienie białe – Nymphaea to po grecku roślina nimf – mitologicznych boginek, które zamieszkiwały lasy, łąki i strumyki. Starogreckie podanie mówi, że grzybienie wyrosły z ciała nimfy, która zmarła z nieodwzajemnionej miłości do Heraklesa. Grzybienie rosną głównie w wodach stojących. Obecnie najczęściej można je spotkać w oczkach wodnych. Niestety w naturalnym środowisku występują coraz rzadziej, głównie ze względu na duże zanieczyszczenie wód.
Niezwykła uroda tych kwiatów była inspiracją twórców dzieł malarskich i literackich. Scena pochodząca z filmu „Noce i dnie” kiedy to Józef Toliboski w białym garniturze wchodzi do stawu i zbiera nenufary dla Barbary Niechcic przeszła do historii polskiego filmu jako ta najbardziej romantyczna. Natomiast Monet stworzył 250 obrazów przedstawiających grzybienie białe. Według wielu znawców Monet nigdy nie namalował innych dzieł, które by w tak harmonijny sposób przedstawiały piękno natury.
Dbajmy o środowisko wodne,aby te okazałe kwiaty cieszyły nas swoim wyglądem i zapachem.